پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

قبل از هرچیز باید این سنت نامیمون مدیریتی در کشور را زیر سوال برد که با یک بازدید و یک جلسه مشترک با گروهی از افراد، نباید هیجانی شد و دهان باز نمود و تائید و تکذیب کرد. جناب حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه، چقدر از اقتصاد و شرایط اسباب بازی در کشور می‌دانند که در طیفی از تجویز‌های موردی درست تا گل درشت و کلی گویی، به مسئله ورود می‌کنند؟ ما هم معتقدیم که باید جلوی تهاجم فرهنگی از راه واردات اسباب بازی را گرفت. ما هم مثل شما معتقدیم که با بومی سازی و تولید داخل، باید جلوی خروج ارز بشکلی نادرست را گرفت. اما ما مثل شما فکر نمی‌کنیم که پاره‌ای کاسب کار را اسباب بازی ساز بدانیم (تاکید می‌گردد پاره‌ای از تولید کنندگان). ما مثل شما فکر نمی‌کنیم که اسباب بازی‌های دهه شصت و هفتاد و هشتاد، در ۱۴۰۲ کاربرد داشته باشد. ما مثل شما بشکلی کلی و غیر تفکیکی فکر نمی‌کنیم و اسباب بازی‌ها در ذهن ما مخاطب سنی و حوزه کارکردی دارند. ما برخلاف شما معتقدیم که نتوانستیم صنعت و سبک زندگی را در قالب اسباب بازی به کودکانمان ارایه کنیم. ما مثل شما فکر نمی‌کنیم و معتقدیم که از صنعت جهانی اسباب بازی سازی بشدت عقب مانده ایم. یکی از علل این عقب ماندگی هم بخشی از کاسب کارانی هستند که امروز ادعای عدم حمایت دارند. آقای خسروپناه عزیز، از شما با این حد از درایت بعید است که به سادگی خام شوید. نمایشگاه کانون پرورش فکری را مشاهده کردید؟ نمایشگاه بود یا بازار سداسمال؟!

اسباب بازی، صنعتی که تاکنون اتحادیه و صنف مستقلی نداشته است و این روزها فعالان این صنعت لب به گله گشوده اند.